Δισκοπάθεια

Τα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης είναι οι πλέον διαδεδομένες παθήσεις στον άνθρωπο.

Ο ένας στους τρεις ανθρώπους συνήθως υποφέρει από πόνο στη μέση, σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος επεκτείνεται στο ένα πόδι ίσως όμως και στα δύο.

Ο πόνος ο οποίος επεκτείνεται από τη μέση στο πόδι λέγεται ισχιαλγία κι εντοπίζεται στο γλουτό, μηρό, κνήμη, αστράγαλο ή και στο κάτω άκρο του ποδιού.

Το νεύρο το οποίο καταλήγει στα κάτω άκρα του σώματος, αρχίζει από την οσφυϊκή χώρα και αποτελείται από πέντε μεγάλες ρίζες νεύρων, που εκβάλουν από το νωτιαίο σωλήνα. Είναι το μεγαλύτερο σπονδυλικό νεύρο το οποίο υπάρχει στον ανθρώπινο οργανισμό και ονομάζεται ισχιακό.

Ο πόνος ο οποίος δεν αντανακλά πουθενά αλλού, αλλά παραμένει μόνο στη μέση (οσφύ) λέγεται οσφυαλγία. Το μεγαλύτερο ποσοστό (περίπου 80- 85%) των περιπτώσεων οφείλονται σε προβλήματα των μεσοσπονδυλίων δίσκων και ονομάζονται δισκοπάθεια.

Μεσοσπονδύλιος Δίσκος

Η σπονδυλική μας στήλη αποτελείται από εικοσιτέσσερα (24) οστά που ονομάζονται σπόνδυλοι και έχουν το σχήμα δακτυλιδιού τα οποία βρίσκονται τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο. Μεταξύ τους υπάρχει ένα κατά προσέγγιση στρογγυλό ελαστικό μαξιλαράκι που ονομάζεται μεσοσπονδύλιος δίσκος ο οποίος συνίσταται 1) Από τον ινώδη δακτύλιο 2) τον πηκτοειδή πυρήνα και 3) τις χόνδρινες πλάκες. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι (ο ινώδης δακτύλιος) περικλείονται από τους εμπρόσθιο και οπίσθιο επιμήκη συνδέσμους οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στους σπονδύλους για να τους στηρίζουν και να τους χωρίζουν μεταξύ τους.

Ο ινώδης δακτύλιος βρίσκεται μεταξύ των σπονδυλικών σωμάτων, τα συγκρατεί, τα βοηθά να βρίσκονται στη σωστή θέση κι αποτελείται από ελαστικές ίνες, συνδετικά και χονδρικά κύτταρα. Λόγω της ελαστικότητας των ινών από τις οποίες συνιστάται, επιτρέπει μικρή κίνηση των σπονδύλων μεταξύ τους καθώς επίσης συντήνει στη διατήρηση της θέσης και του σχήματος του πηκτοειδή πυρήνα που βρίσκεται στο κέντρο του.

Οι χόνδρινες πλάκες είναι η άνω και κάτω επιφάνεια των σπονδυλικών σωμάτων και προστατεύουν τους σπονδύλους από τις πιέσεις που δέχονται, λειτουργούν επίσης ως διαχωριστική μεμβράνη μεταξύ του σπογγώδους ιστού του σώματος των σπονδύλων και του πηκτοειδή πυρήνα. Η διαχωριστική αυτή μεμβράνη επιτρέπει σύμφωνα με τους νόμους της ωσμωτικής πίεσης, την ανταλλαγή υγρών.

Ο πηκτοειδής πυρήνας χρησιμοποιείται σαν υπομόχλιο στις κινήσεις των σπονδύλων και επιτελεί ομοιόμορφη διανομή στις πιέσεις που δέχεται προς τον ινώδη δακτύλιο και στις χόνδρινες πλάκες των σπονδυλικών σωμάτων. Επίσης παίζει μεγάλο ρόλο στο μηχανισμό απορρόφησης, (SHOCK) δηλαδή μιας πίεσης που ασκείται επί της σπονδυλικής στήλης. Σημαντικός του ρόλος επίσης είναι η

ανταλλαγή υγρών με τους γύρω ιστούς και φυσικά με το σπονδυλικό σώμα που περιέχει αγγεία αίματος.

Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι επιτρέπουν στη σπονδυλική στήλη να κάνει κάμψεις, στροφές κι εκτάσεις με άνεση, χωρίς πρόβλημα ή πόνο. Χωρίς αυτούς, οι σπόνδυλοι σε κάθε κίνηση θα υπόκειντο σε τριβή και θα εκφυλίζονταν, εκτός από τον πόνο που θα προκαλούσαν. Περικλείονται επίσης ο ινώδης δακτύλιος, από τον εμπρόσθιο και οπίσθιο επιμήκεις συνδέσμους, οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στους σπονδύλους για να τους στηρίζουν και να τους χωρίζουν μεταξύ τους.

Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του μεσοσπονδυλίου δίσκου και δη του πηκτοειδή πυρήνα είναι ότι ανάλογα της ρευστότητας που έχει μπορούμε να παρατηρήσουμε αυξομείωση του μήκους της σπονδυλικής στήλης κατά 2-3 εκ.. Ο πηκτοειδής πυρήνας σε νεαρή ηλικία βρίσκεται σε μια ημίρρευστη κατάσταση, με τα χρόνια όμως, γίνεται συμπαγής και εύθρυπτος. Δηλαδή όσο παχύρευστος είναι ο πηκτοειδής πυρήνας λόγω απώλειας υγρών που προέρχεται από πίεση που δέχεται η σπονδυλική στήλη ενός ατόμου, εξαιτίας του επαγγέλματος, του σωματικού βάρους, της άσκησης ή της καταπόνησης, τόσο μεγαλύτερη πίεση ασκεί γύρω του και γίνεται παχύρευστος που σημαίνει μείωση του ύψους του. Όσο πιό υγρός (υδαρής) είναι, η πίεση που ασκείται είναι μικρότερη. Γι’αυτό κατά την βραδυνή ξεκούραση όπου ελαττώνεται η πίεση στο πηκτοειδή πυρήνα, τα υγρά του επανέρχονται στο φυσιολογικό και λαμβάνει χώρα η επιμήκυνση. Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να συμβεί όταν ο πηκτοειδής πυρήνας έχει χάσει την ελαστικότητα και τη ρευστότητά του.

Οι τρείς αυτοί παράγοντες 1) χόνδρινες πλάκες, 2)ινώδης δακτύλιος και 3) ο πηκτοειδής πυρήνας, εκτελούν τις στατικές και δυναμικές λειτουργίες της σπονδυλικής στήλης και την διατηρούν σε μια φυσιολογική κατάσταση. Όταν όμως υπάρχει ανατομικό πρόβλημα, τραυματισμός ή ιστοχημικές αλλοιώσεις, τότε ο μεσοσπονδύλιος δίσκος οδηγείται στην πάθηση που αποκαλείται δισκοπάθεια.

Στο κέντρο κάθε σπονδύλου υπάρχει μια οπή που στο σύνολό τους όλοι μαζί οι σπόνδυλοι σχηματίζουν ένα κάθετο σωλήνα, τον αποκαλούμενο νωτιαίο σωλήνα, από τον οποίο περνά ο νωτιαίος μυελός που μεταφέρει νεύρα από και προς τον εγκέφαλο. Μεταξύ των σπονδύλων υπάρχουν οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι που σχηματίζουν τα τρήματα (οπές) από τα οποία εκβάλλουν τα νωτιαία νεύρα που καταλήγουν σε όλα τα μέρη του σώματος.

Η σπουδαιότητα των δίσκων και των σπονδύλων είναι μεγάλη γιατί μεταφέρουν το μεγαλύτερο βάρος του σώματος. Το βάρος αυξάνεται από τον αυχένα και κάτω με αποτέλεσμα οι δίσκοι και οι σπόνδυλοι να αυξάνουν σταδιακά το μέγεθος και την ανθεκτικότητά τους.

Οι δίσκοι και ειδικότερα μεταξύ του τέταρτου και πέμπτου οσφυϊκού καθώς και μεταξύ του πέμπτου οσφυϊκού και του ιερού οστού, υπόκεινται σε μεγαλύτερες πιέσεις με αποτέλεσμα να έχουμε υπεξαρθρήματα και εκφυλιστικές αλλοιώσεις… Αυτό μπορεί να συμβεί όταν δε φροντίζουμε έγκαιρα και κατάλληλα τη σπονδυλική μας στήλη.

Τα προβλήματα των μεσοσπονδυλίων δίσκων παρουσιάζονται σε τρεις κατηγορίες:

1. Προβολή δίσκου (SLIPPED DISC)

2. Κήλη δίσκου

3. Εκφυλισμός δίσκου

Παρακάτω αναλύουμε τις περιπτώσεις προβλημάτων των δίσκων:

1. ΠΡΟΒΟΛΗ ΔΙΣΚΟΥ

Η σπονδυλική στήλη είναι φτιαγμένη κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αντέχει σε μεγάλη πίεση και ένταση. Ομως μια απότομη πτώση, ένα χτύπημα, μια κακή στάση εργασίας και άλλοι ανορθόδοξοι παράγοντες, μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα σε ένα σπόνδυλο ή όπως λέμε στην επιστήμη της ΧΕΙΡΟΠΡΑΚΤΙΚΗΣ, ΥΠΕΞΑΡΘΡΗΜΑ (SUBLUXATION).

ΥΠΕΞΑΡΘΡΗΜΑ είναι η εκτός κέντρου θέση ενός οστού αλλά μέσα στο χώρο της άρθρωσης. Είναι μία δυσαρθρία, μια μορφή τραύματος, που αν της επιτραπεί να υπάρξει, τελικά θα καταλήξει στη δημιουργία ενδοσκληριδίου μηνιγγικής θήκης… ακόμη δημιουργούνται ινώδεις συμφύσεις στα τρήματα από τα οποία εκβάλουν τα νωτιαία νεύρα με αποτέλεσμα να πιέζονται και να προκαλούν ερεθισμούς και φλεγμονές. Πολλές φορές ο ινώδης δακτύλιος διογκώνεται και παρατηρείται πρόπτωση της οπισθοπλάγιας επιφάνειάς του κι ενώ δεν είναι πραγματική κήλη, αδυνατίζει και κυρτώνει το έξω μέρος. Τότε μια Χειροπρακτική ανάταξη μπορεί να ελευθερώσει την πίεση που ασκείται στα νεύρα που εκβάλουν απ’ αυτόν και φυσικά θα κάνει τον άνθρωπο να ανακουφιστεί από τους πόνους.

2. ΚΗΛΗ ΔΙΣΚΟΥ

Πολλές φορές ένας τραυματισμός των συνδέσμων που βρίσκονται δίπλα από τους δίσκους τους κάνουν να αδυνατούν, με αποτέλεσμα να βρίσκει την ευκαιρία ο δίσκος να εκβάλλει προς τα πίσω, εμπρός ή προς το πλάι και να δημιουργείται η λεγόμενη δισκοκήλη. Φυσικά η πίεση που ασκείται στα νεύρα ή στο νωτιαίο σωλήνα εξαρτάται από το μέγεθος της κήλης, τη φλεγμονή και το οίδημα που δημιουργείται.

Το σκληρό μέρος του δίσκου, ο ινώδης δακτύλιος, υποχωρεί με αποτέλεσμα το μαλακό μέρος, ο πηκτοειδής πυρήνας, να βγαίνει προς τα έξω και να πιέζει τα νωτιαία νεύρα ή το μηνιγγικό σάκο.

3. ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΔΙΣΚΟΥ

Πολλές φορές με την πάροδο του χρόνου και συνήθως μετά το 25ο έτος της ηλικίας του ανθρώπου, ο δίσκος αρχίζει να χάνει την ελαστικότητά του, να χαλαρώνει και ο πυρήνας να γίνεται λιγότερο ρευστός. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο δίσκος να λεπταίνει και να αδυνατεί και κατά συνέπεια να καθίσταται λιγότερο ικανός να εκτελέσει τη φυσική του λειτουργία, δηλαδή ως εξουδετερωτής των διαφόρων πιέσεων (SHOCK) που δέχεται η σπονδυλική στήλη.

Ο χρόνος εκφυλισμού του μεσοσπονδυλίου δίσκου διαφέρει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από το βάρος του σώματος, τον τρόπο ζωής, κίνησης ή εργασίας, από τη σωστή ή λανθασμένη άρση βαρών καθώς επίσης και από την κληρονομική προδιάθεση του καθενός και βέβαια από τη διατροφή που κάνει.

Ο εκφυλισμός του δίσκου όταν έχει μπει στο στάδιο της επιτάχυνσης, έχει σαν αποτέλεσμα την αρχή διαφόρων προβλημάτων. Όταν ο δίσκος αρχίζει να χάνει την ανθεκτικότητά του, κυρτώνει και σταδιακά μπορεί να προκαλέσει ακόμα και κήλη. Συνέπεια τούτου λοιπόν του φαινομένου είναι να δημιουργείται πίεση στα νεύρα με αποτέλεσμα να έχουμε αφόρητους πόνους, μυϊκούς σπασμούς, δυσκαμψία, υπερευαισθησία στην περιοχή του προβλήματος και πόνο σε πολλές περιπτώσεις κατά μήκος του ισχιακού νεύρου, αν το πρόβλημα βρίσκεται στην οσφυική μοίρα φυσικά.

Τα αντανακλαστικά μειώνονται ή εξαφανίζονται, ο μυϊκός τόνος δεν είναι αυτός που πρέπει να είναι, υπάρχει ατροφία, αδυναμία και άλλα συμπτώματα.

Τα αίτια του εκφυλισμού

Ακόμα και νεαρά άτομα μπορεί να υποφέρουν από εκφυλισμό του μεσοσπονδυλίου δίσκου εξαιτίας της έλλειψης θρεπτικών τροφών. Αυτό δε σημαίνει ασιτία, αλλά τι είδος τροφών λαμβάνουμε. Στην περίπτωση αυτή έχουμε να κάνουμε με πεινασμένους ιστούς του δίσκου.

Κάθε κύτταρο του σώματος πρέπει να τρέφεται σωστά για να εκτελεί την κανονική του λειτουργία. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος πρέπει να απορροφήσει την τροφή του από τα υγρά που τον περιτριγυρίζουν. Ο πυκτοειδής πυρήνας αποτελείται από πρωτεϊνικούς πολυσακχαρίτες και λαμβάνει τα θρεπτικά του συστατικά μέσω της ώσμωσης. Όταν οι δίσκοι και οι σπόνδυλοι βρίσκονται σε κίνηση και όχι σε αδράνεια, τότε γίνεται καλύτερη απορρόφηση των συστατικών. Όταν είναι σε κίνηση τα υγρά γύρω από το δίσκο απορροφούνται, σαν την λειτουργία ενός σφουγγαριού που απορροφά τα υγρά γύρω του. Παράγοντες οι οποίοι συντελούν στην κακή απορρόφηση είναι η κακή στάση, η υπερένταση, οι αδύνατοι μύες, τα χτυπήματα, οι μυϊκοί σπασμοί και η ακινησία. Άλλη περίπτωση είναι όταν δύο σπόνδυλοι για διάφορους λόγους κινούνται σαν ένας, καθιστώντας έτσι αδύνατη τη μεταξύ τους κίνηση.

Συχνά ακούμε επιφωνήματα τα οποία προέρχονται από προβλήματα στη μέση π. χ. «Ωχ, έχω αδύνατη μέση». Καταλαβαίνουμε ότι το άτομο αυτό υποφέρει αρκετό καιρό από πόνους στη μέση. Στην αρχή υπάρχουν ήπιοι πόνοι και σιγά- σιγά ο πόνος γίνεται έντονος και επίμονος. Είναι σύμπτωμα το οποίο δε φεύγει και συνήθως προέρχεται από μόνο του ξαφνικά, ή από μια απότομη κίνηση ή άρση βαρών, ένα ατύχημα, μια πτώση ή και πολλές φορές από ένα απλό φτάρνισμα, ή από κάτι απλό όπως το σκύψιμο στο νιπτήρα για βούρτσισμα των δοντιών. Είναι για παράδειγμα σαν ένα έλκος στομάχου το οποίο δεν έγινε σε μια βραδιά αλλά λίγο- λίγο ώσπου κάποια στιγμή εκδηλώθηκε. Άτομα που σηκώνουν αρκετά βάρη είναι πιθανοί υποψήφιοι για προβλήματα των μεσοσπονδυλίων δίσκων, λόγω της καθημερινής πίεσης που δέχεται το κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης, η οσφυϊκή μοίρα. Φυσικά ο καθένας μπορεί να έχει αδύνατους, εκφυλισμένους δίσκους, άσχετα με την εργασία του. Η καθιστική δουλειά είναι ένας σημαντικός παράγοντας.

Σ’ αυτό το στάδιο ο πόνος είναι έντονος κι επίμονος και είναι αδύνατο να μπορέσουμε να απαλλαγούμε απ’ αυτόν. Ήδη έχει γίνει μια συνήθεια του οργανισμού. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ακόμη και τα δυνατά παυσίπονα μπορεί να μη φέρουν αποτέλεσμα.

Εκτός από την περίπτωση της οσφυαλγίας, πολλές φορές επηρεάζεται και το ισχιακό νεύρο οπότε ο οξύς πόνος προεκτείνεται μέχρι το άκρο του ποδιού, στα δάχτυλα. Επίσης μία μαζική κήλη μπορεί να προξενήσει μερική ή ολική παράλυση. Όποια περίπτωση και να είναι, ο πάσχων είναι αδύνατον να εργαστεί ή να λειτουργήσει σωστά σαν ανθρώπινη ύπαρξη, μέχρι να ανακουφιστεί από την πίεση που ασκείται στο νεύρο ή στα νεύρα.

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: «Και τώρα τι γίνεται με την περίπτωση αυτή;» Περίπου στο 5- 10% των περιπτώσεων, όταν ο μεσοσπονδύλιος δίσκος έχει υποστεί κήλη τέτοιου βαθμού, μόνο μια μέθοδος μπορεί να φέρει αποτελέσματα, η χειρουργική επέμβαση. Περίπτωση βοήθειας από έλξη είναι πιθανό να υπάρξει. Αρκετές από τις παραπάνω περιπτώσεις, σε ποσοστό περίπου 90%, μπορούν να τις χειριστούν και να τις βοηθήσουν οι σύγχρονες μέθοδοι της Χειροπρακτικής. Πάνω από 120 χρόνια έρευνας και πείρας για τη θεραπεία των μεσοσπονδυλίων δίσκων,

καθιστούν το Δρ. Χειροπρακτικής προνομιούχο στο να βοηθάει τα χρόνια και οξύτατα προβλήματα των μεσοσπονδυλίων δίσκων.

Σε περιπτώσεις που ο μεσοσπονδύλιος δίσκος χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, ο Δρ. Χειροπρακτικής θα πρέπει να αναφέρει την περίπτωση σε ειδικό χειρουργό.

Μια μέθοδος η οποία θα βοηθήσει είναι η (PEACUTANEOUS DISCECTOMY) ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΔΙΣΚΕΚΤΟΜΗ. Συνίσταται στο ότι διά μέσου του δέρματος αφαιρείται ο πηκτοειδής πυρήνας ή τμήμα αυτού. Άλλη μέθοδος είναι η Χημειοπυρηνολυσία όπου γίνεται έγχυση ενός ενζύμου, το οποίο ονομάζεται CHYMOPAPAIN. Το ένζυμο αυτό έχει την ικανότητα να διαλύει τους πρωτεϊνικούς πολυσακχαρίτες οι οποίοι βρίσκονται στον πηκτοειδή πυρήνα. Οι μέθοδοι αυτές τείνουν να αντικαταστήσουν τις πεταλεκτομές.

Μερικές αιτίες που μπορεί να προκαλούν μια πίεση στα νεύρα είναι:

1. Η πίεση του τρήματος από παρεμπόδιση κάποιου οστού.

2. Μερικές φορές η σωστή θέση της σπονδυλικής στήλης μεταβάλλεται με αποτέλεσμα το σύμπλεγμα του νευρικού στελέχους να τείνει προς την οστική περίμετρο του τρήματος. Έτσι μένει εκτεθειμένο σε πιθανές πιέσεις, τραυματικές καταστάσεις κι εντάσεις.

3. Η μείωση της καθέτου μεσοσπονδυλίου διαμέτρου του ενδοραχιαίου σωλήνα έχει σαν επακόλουθο αλλοιώσεις και μείωση του δίσκου. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται συνήθως στον αυχένα ως «WHIPLASH».

4. Η πάχυνση του ινώδη θύλακα του αρθρικού θυλάκου.

5. Η πάχυνση και η μερική σκλήρυνση των συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης, διόγκωση και πρόπτωση της οπισθοπλάγιας επιφάνειας του ινώδους δακτυλιδιού.

6. Η ιεροποίηση, η δισχιδής ράχη και άλλες ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης που πιέζουν ασύμμετρα τους δίσκους.

7. Εκφυλιστικές αλλοιώσεις όπως οστεοαρθρίτιδα κ. α.

Οι παραπάνω περιπτώσεις είναι αναμφισβήτητα αιτίες για τα διάφορα προβλήματα τα οποία προκαλούν διαταραχή των βιοχημικών και μηχανικών λειτουργιών της σπονδυλικής στήλης. Οι συγγενείς αρθρώσεις, τα νευρολογικά, συνδεσμολογικά και μυολογικά στοιχεία, έχουν μεγάλη σημασία για την ομοιομορφία και σταθερότητα των φυσιολογικών σωματικών καταστάσεων. Είναι γνωστό ότι ένα διάστρεμμα για παράδειγμα είναι μια μορφή τραύματος η οποία ποικίλλει, γιατί είναι φυσιολογικό γεγονός όπου υπάρχει κατεστραμμένος ιστός να υπάρχει διίδρωση (αντικατάσταση ιστού υπό ετέρου). Μετά από όλη τη διαδικασία είναι δυνατό να καταλήξει σε ινώδη και οστίτη ιστό, που αν είναι στα τρήματα είναι φυσικό να πιέζουν τα νωτιαία νεύρα.

Οι ακτινογραφίες μπορεί να δείξουν τη στένωση, τη μετατόπιση, τα οστεόφυτα, την ΥΠΕΞΑΡΘΡΩΣΗ-SUBLUXATION (δυσαρθρία), τη σχέση του ενός σπονδύλου με τον άλλον, αν βρίσκονται δηλαδή στη σωστή θέση διότι σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να προκύψει πρόβλημα που μπορεί να επηρεάσει τον μεσοσπονδύλιο δίσκο.

Μόνο η αξονική και η μαγνητική τομογραφία μπορούν να δείξουν καθαρά τη προβολή ή κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου ή την διαπίστωση παθολογικού προβλήματος.

Διάφορες μορφές δισκοπάθειας

Όταν σχηματίζεται ρωγμή στο σπογγώδες τμήμα των σπονδύλων τότε σχηματίζεται ταυτόχρονα και κήλη του δίσκου, η οποία ονομάζεται «όζοι του SCHMORL». Δηλαδή η ρωγμή δημιουργείται στη χόνδρινη πλακα των σωμάτων των σπονδύλων και ταυτόχρονα σχηματίζεται σιγά- σιγά κήλη του πηκτοειδούς πυρήνα εντός της σπογγώδους ουσίας του σπονδύλου, οι λεγόμενοι ‘όζοι του SCHMORL.’

Αν η ρωγμή παρουσιαστεί πρόσθια ή προσθιοπλάγια, στις εσωτερικές στοιβάδες του ινώδους δακτυλίου, τότε δημιουργούνται πρόσθιες ή προσθιοπλάγιες κήλες του πηκτοειδή πυρήνα, με αποτέλεσμα να περνούν απαρατήρητες γιατί δεν υπάρχουν αισθητήρια νεύρα στα σημεία αυτά, οπότε δεν εμφανίζουν συμπτώματα.. Όταν όμως η ρωγμή παρουσιαστεί στο πίσω μέρος του μεσοσπονδυλίου δίσκου, τότε η κήλη του πηκτοειδούς πυρήνα προβάλλει προς τον σπονδυλικό σωλήνα κι έρχεται σε επαφή με τις ρίζες των νωτιαίων νεύρων και τις μήνιγγες που περιβάλουν τον νωτιαίο μυελό. Τότε προκαλείται πόνος. Ο πόνος που παρουσιάζεται αρχικά αν βρίσκεται στην οσφυική μοίρα είναι η αποκαλούμενη οσφυαλγία, αν όμως συνεχιστεί η πίεση και επιδεινωθεί τότε ακολουθεί η ισχιαλγία. Οι περιφερικές στιβάδες του ινώδη δακτυλίου και ο οπίσθιος επιμήκης σύνδεσμος έχουν αισθητήρια νεύρα κι όταν πιεστούν προκαλούν πόνο κι άλλα προβλήματα.

Μορφές της δισκοκήλης

1. ΕΞΩΜΗΝΙΓΓΙΚΗ Ή ΠΛΑΓΙΑ: Μπορεί να παρουσιαστεί δεξιά ή αριστερά του οπισθίου επιμήκη συνδέσμου. Η κήλη μπορεί να είναι εσωτερική, εξωτερική ή και κεντρική σε σχέση με τη νευρική ρίζα και αναλόγως, το σώμα του πάσχοντος παίρνει τη λεγόμενη ανταλγική στάση για να μη διατείνεται η νευρική ρίζα και προκαλεί πόνο. Στην εξωτερική, το σώμα κλίνει αντίθετα της κήλης ενώ στην εσωτερική, κλίνει προς το πάσχον μέρος.

2. ΕΝΔΟΜΗΝΙΓΓΙΚΗ Ή ΟΠΙΣΘΙΑ

Στην περίπτωση αυτή σε όλο το πίσω μέρος του ινώδους δακτυλίου δημιουργείται ρήγμα, με αποτέλεσμα η κήλη να προβάλει στο νωτιαίο σωλήνα, οπότε η ενδομηνιγγική και εξωμηνιγγική μοίρα των νωτιαίων ριζών πιέζονται και πολλές φορές επέρχεται και ολική παράλυση.

Μια άλλη μορφή είναι εκείνη κατά την οποία η κήλη μπορεί να επηρεάσει και τα δύο πλάγια και να πιέζει τις ρίζες των νεύρων δεξιά και αριστερά, οπότε κάνει διπλή κήλη με αποτέλεσμα την αμφοτερόπλευρη οσφυοϊσχιαλγία ή μπορεί να πιέζει τη μία πλευρά και να προκαλέσει μονόπλευρη οσφυοϊσχιαλγία. Με την πάροδο του χρόνου δημιουργούνται δευτεροπαθείς αλλοιώσεις στις μήνιγγες, η δε προβολή του δίσκου μπορεί να γίνει ινώδης ή οστίτης ιστός, δημιουργώντας συμφύσεις, εκφυλιστικές αλλοιώσεις των συνδέσμων, των σπονδύλων και των αρθρώσεών τους καθώς και των νευρικών ινών. Εκεί επέρχονται οστεοσκληρύνσεις και οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις, με αποτέλεσμα το τρήμα να επηρεάζεται, να μικραίνει και οι ρίζες των νεύρων να πιέζονται και να προκαλούν πόνο.

Μέθοδοι προφύλαξης που μπορούν να βοηθήσουν τον πάσχοντα

1. Σε πρώτο στάδιο υπάρχει η Χειροπρακτική ανάλυση για να μας δείξει το μέγεθος και τη ρίζα του προβλήματος. Η Χειροπρακτική φροντίδα και ειδικές τεχνικές της επιστήμης αυτής που ονομάζεται NON- FORCE- TECHNIC, μπορούν να βοηθήσουν και να φέρουν καλά αποτελέσματα.

2. Πρέπει να φροντίζουμε για τη σωστή τροφοδότηση και την τόνωση των μεσοσπονδυλίων δίσκων με τα απαιτούμενα θρεπτικά συστατικά.

3. Απαιτείται η αναζωογόνηση των συνδέσμων και μυών, διότι όταν οι ραχιαίοι, οι ιερονωτιαίοι και οι κοιλιακοί μύες είναι δυνατοί, δύσκολα θα επέλθουν τραυματισμοί και κακώσεις του μεσοσπονδύλιου δίσκου.

4. Η φυσιοθεραπεία χρειάζεται για να απορροφηθεί το οίδημα και να καταπολεμηθεί ο μυϊκός σπασμός.

5. Σε ορισμένες περιπτώσεις μια σωστή ζώνη μπορεί να βοηθήσει σημαντικά.

6. Πολλές φορές οι οδηγίες καθίστανται ευεργετικές από κάποιον εξειδικευμένο στο πρόβλημα αυτό και μπορούν να βοηθήσουν τον πάσχοντα να ανταπεξέλθει στην καθημερινή του ζωή.

Συμπεράσματα ειδικών καταλήγουν ότι για την αποκατάσταση του προβλήματος ενός δίσκου απαιτούνται τουλάχιστον τρεις μήνες, έτσι ώστε το πάσχον άτομο να μπορέσει να επιστρέψει ξανά στις καθημερινές του δραστηριότητες. Οι τεχνικές της Χειροπρακτικής μπορούν να εφαρμοστούν επίσης και για την καλή διατήρηση των δίσκων. Η κατάλληλη θεραπεία είναι ουσιώδης για να εμποδιστεί επιπλέον ο εκφυλισμός και η επιδείνωση.

Παρακάτω αναφέρονται μερικές κατ’ οίκον οδηγίες για τα άτομα που έχουν προβλήματα στη μέση:

α) Η καθιστική ζωή είναι επιζήμια διότι αυξάνει κατά τέσσερις φορές την πίεση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, κατά την οποία ο δίσκος πιέζεται, με κίνδυνο να κάνει προβολή ή ακόμα και να θρυμματιστεί παρά την κλινήρη κατάσταση.

β) Ορισμένες αλοιφές καθίστανται ωφέλιμες με ήπια επάλειψη.

γ) Η δυσκοιλιότητα είναι δυνατό να προκαλέσει ερεθισμό πού επηρεάζει το ισχιακό νεύρο και την οσφύ. Χρειάζεται λοιπόν μέριμνα για το πρόβλημα αυτό.

δ) Απαιτείται η χρήση ορισμένων βιταμινών (B. A. C.) καθώς επίσης MANGANESE SULFATE και ασβεστίου.

ε) Οι σωστά εμπλουτισμένες σε πρωτεϊνες τροφές είναι απαραίτητες καθώς επίσης και οι χυμοί φρούτων και τα λαχανικά.

στ) Να αποφεύγονται τα τηγανιτά και λιπαρά φαγητά όπως επίσης και το αλκοόλ.

ζ) Καθώς η κατάσταση του πάσχοντος βελτιώνεται θα πρέπει να ακολουθήσει ειδικά προγράμματα ασκήσεων.

η) Καλό θα ήταν να χρησιμοποιείται στέρεο κρεββάτι με το κατάλληλο στρώμα (κατά προτίμηση ορθοπεδικό).

θ) Εάν η εργασία του ατόμου ερεθίζει την κατάστασή του, θα πρέπει να δίνονται και συγκεκριμένες οδηγίες.

Εάν εφαρμοστούν τα παραπάνω, τα αποτελέσματα θα είναι ικανοποιητικά σε ποσοστό 80% των περιπτώσεων...

Θα δούμε ότι σταδιακά το πάσχον άτομο θα μπορέσει να επανέλθει στην καθημερινή του δραστηριότητα, αφού πρώτα θα πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει ότι πρέπει ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ τη σπονδυλική του στήλη.

Μια σωστή θεραπεία εμποδίζει το μεγαλύτερο εκφυλισμό και την επιδείνωση της κήλης. Κάθε άτομο το οποίο υποφέρει από οξύ ή χρόνιο πρόβλημα της μέσης, θα πρέπει να συμβουλευτεί ένα Δρ. Χειροπρακτικής χωρίς καθυστέρηση, γιατί μόνο ένας ανεγνωρισμένος Χειροπράκτης γνωρίζει σίγουρα αν το πάσχον άτομο χρειάζεται Χειροπρακτική βοήθεια ή νευροχειρουργό ή μια παράλληλη ιατρική περίθαλψη. Είναι αρκετοί οι γιατροί οι οποίοι παρακολουθούν διάφορα συνέδρια για να γνωρίσουν τη Χειροπρακτική μέθοδο και αγωγή. Θα ήθελα να τονίσω όμως ότι είναι μια ολοκληρωμένη επιστήμη η οποία απαιτεί τουλάχιστον οκτώ (8) πανεπιστημιακά έτη όταν οι σπουδές γίνονται στην Αμερική.

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΜΕΘΟΔΟ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΠΡΑΚΤΙΚΗΣ!